lunes, 27 de agosto de 2012

IV Circuito 12 horas de Carballo

Bueno amigos, os OEA’s levan 4 anos tendo representación nas 12 horas de carballo. Cada ano imos a mellor (ou a peor, según se mire) e desplegamos máis infraestructura. Ó que íbamos: que o sábado ás 7:30 xa estaba a comitiva esfola preparada para partir, contando nas súas filas con 14 ilustres deportistas da redonda e 28 pernas que o ían dar todo. 

Durante a semana fóronse elucubrando preguntas tales cómo: ¿Choverá moito o sábado?, ¿Cómo irán as novas 29 polo trazado?, ¿Revalidaremos alguén de nós o pódium de anos anteriores?, ¿Cómo será a nova montura de Pekeno-Saltón?, ¿haberá algún aplatanamiento como o ano pasado?... pronto o saberemos. 

Duelo a cara de can

Alá arribamos ás 8 e pouco da mañan coas furgallas como auténticos gitanos profesionales e entre todos montamos o noso particular despliegue ó carón do trazado. Éramos 250 corredores repartidos entre equipos de 1, 2, 3 e 4 miembros. Nós tíñamos varios equipos. O máis peleón (Jory-Oscarito-Angel-Taboada), o máis experimentado (Ito-Carlos-Andrés-Juan), o máis diesel (Manuel-Necho), o máis por libre (Suso-Pato) e o máis surrealista (Panchito-Pequeño). 

Ás 10 da mañan, arranca a proba. Todos bastante ben colocados menos os almendraos de Juan e Cía, que saliron perdendo moito tempo, preludio dun viacrucis que se lles ía prolongar durante as restantes 11:55 horas. 


Pasan as voltas, pasan as horas. Sabedores de que esto é unha carreira de fondo, tomámolo con calma. Descansar, falar cos veciños, animar ós que están correndo, armarlla ó speaker, beber bastante e botar risas. De momento en equipos de 4º imos en cabeza, con uns 5 mins de ventaxa. 

Nunha das voltas chego pinchado pero en Cliclos Quientena rápido me subsanan o problema, así que nada do que preocuparse. Non así no caso de Carlitos, que estrenaría a 29 en competición de unha forma nada boa: rajou cubierta no punto máis afastado do trazado. Conclusión: 50 mins de volta, un hándicap demasiado pesado como para poder pensar en alcanzar pódium polo momento. 

O circuito era rodador, pero alternando zonas técnicas con rápidas, e moi mallado, co cal se podía seguir a mesma trazada todas as voltas. O único e que ás veces atopábase algo de tráfico, e era unha faena tanto para os que íamos a muerte como para os que iban ó seu ritmo, pero contra eso non hai nada que facer. As voltas estaban entre 21-22 min. 

A metade de carreira esta era a situación: Nós íbamos primeiros de equipos de 4 con 2 mins respecto do Trek Team. Os desafortunados iban perdidos na mitad baixa da taboa logo do pinchazo. Panchito fixo bo traballo tirando moitas voltas pola mañan. Manuel/Necho sin prisa pero sin pausa e Suso á sua bola, avituallándose como todo un pro. 

Aproveitamos para comer entre volta e volta, a temperatura non era moi alta e por suerte non saltaba moito o termostato corporal. Gracias tamen ás chicas Susana e Patricia e compañía, que nos coidaron moi moi ben. 

Chegou o relevo para Suso , chegou Pato, máis conocido como a gacela de brión. Pequeno tamén daba algún relevo xeitoso a Panchito. E Ito, que horas antes protagonizou a transición máis accidentada de todo o día (foi arrastro esfolando todo resto de vida humana), sería ahora o encargado de sufrir pinchazo durante a súa volta. Malas novas entón outra vez para o equipo “B” que estaba vislumbrando os puestos cabeceiros. Esto centra a atención competitiva no grupo formado por Jory-Oscarito-Tabo-Angel. 



Seguindo os resultados en vivo da carreira, a falta de 5 horas para o final, o Trek Team íbanos a facer un marcaje moi duro. Nun par de relevos un pouco floxos do OEAs team cóllennos. Iban de volta rápida en volta rápida, pero nos non íbamos a vender tan fácilmente a nosa primeira plaza. Cada relevo era matador, unha agonía de 21 minutos que despois había que recuperar a duras penas. A media de 24km/h nun circuito con tanta zona lenta evidencia a exigencia á que fomos sometidos. 

Como se pode ver nos tempos, íbamonos intercambiando o liderato da proba: 10 segundos eles, 20 nos, 15 eles… ata que chegamos aos relevos finales. Cada un sabía con quen lle tocaba bailar. Jory consigue chegar á transición en primeira posición, pero cando me cede o chip, no da quitado e parto con 15 seg de desventaxa co meu obxectivo. Este non iba ser o día que me rendira. Pese a que levábamos moitas voltas á roda un do outro, non flaqueábamos, e eu ata sabía donde o meu competidor iba mellor e peor, donde lle podía atacar e donde sabía que el me podía atacar. Así que a batalla era máis sicológica. 

Apreto e colloo, intercambiamos relevos ata que chegando á meta lanzo ataque que permite arañar 10 segundiños nese relevo. Taboada tamén faría o propio, atacando ó final da sua volta e deixandolle a Jory a responsabilidad da última volta con luces (xa eran as 10). Como era de preveer, todo o tempo xuntos ata o último Km no que Jory, alentado polo resto de OEAs e xente presente no circuito, lanzaría un ataque mortal ante o que pouco puido facer o membro do Trek, alzándonos así coa victoria tras 33 sufridas voltas ó esixente trazado de Carballo. 

Non deixa de ser irónico que despois de 43.200 segundos, todo se decidise por solo 3. Grandezas de este deporte, supoño. 

De Jory non me impresionou “moito”, é un crack, todo sea dito. De min… bueno, xa sabedes que eu sempre ando por ahí sobrevivindo a todo tamén. Os que son para aplaudirlle e a Taboada, (tan novo e sin moita experiencia e xa sabendo competir a ese nivel de concentración, e de capacidad física) e a Angel (tantos anos e anos mallando nos pedales, e anda como un de 20, sin arrugarse e sin perder a roda de ninguén). Pensei que este equipo de chatarreros non iba ser capaz de ganarlle ó Trek-Team que nos doblegou o ano pasado pero os fichajes foron un gran acierto. 


O resto tamén acabaron moi contentos e o que máis e o que menos disfrutou moito de exprimirse á sua maneira no circuito, pero non creo que ninguén fora coas pernas enteiras para casa. Ese é o espíritu OEA, dar o que cada un teña dentro. E o que teña pouco, pois disimular jejeje. 

Recollemos, cenamos, intercambiamos opinións ó tempo que presenciamos a entrega de trofeos desde o noso puesto privilegiado. Subimos a polo noso recoñecemento e disfrutamos do momento. O equipo de Andrés e Cia fixeron o mismo, pero para subir a recoller un gel anti-rozaduras que lle tocou na entrega de premios… era o broche ó seu día cheo de aventuras. 

Gracias á organización, gracias a Media Ducia, ó speaker, os participantes, a todos os nosos amigos do mtb e a todos os acompañantes que se deixaron ver por alí e que fixeron moito máis levadeira a proba deste ano. Día 10 para min e creo que para moitos. 

Pero Os Esfolas somos especie en extinción e como era visto, parámoslle a tomar unha en Bembibre ca chavalada pa contar batallitas e comerlle a tapita… jejeje 

Un abrazo a todos!! A seguir así que somos unha gran familia! 

Enlace ó contavoltas (ahora a analizar telemetrías jeje): http://magmasports.es/fotos/1345926273_d7ll.pdf
(Pronto fotos... de momento hai algunhas no FB dos OEAs)

Oscarito!!

lunes, 20 de agosto de 2012

Ruta de O Pino

Bueno chavalada, un domingo mais volvemos a subirnos a bici. Este domingo despois de falalo moito fomos a Lavacolla, a terra de Suso Beis. Chego a casa de Jorge as 9, onde encontro a José por alí tamén, pero non nos acompañaría. Pouco despois empezamos a subir as bicis a C15 e alí aparece Andrés! Bueno, pois logo xa estábamos todos, arrancamos! 
Imos cara Lavacolla e parece que quere chover, no que nos pensamos "Bueno fixemos ben en sair en mtb". Pero o chegar a casa de Suso.. Unha temperatura boa sen frio nin calor, perfecta para sair, asique saimos da casa a un ritmo normaliño para quentar.
Comezamos no sentido contrario o Camiño de Santiago ata que nos desviamos por unha pista onde comezamos a baixar, seguimos baixando e llaneando e chegamos a unha zanja que nin diola! ala, a baixar da bici e cruzar. Seguimos llaneando e de repente ostión o peito!! Empezamos a subir, o gps de Jorge iba marcando o porcentaxe da pendiente 10%,12%, 13% ata que chegou o 15%, e non sei que distancia tiña pero pouca non era jajaja aqui foi onde empezamos a facer malabares porque aparte da pendiente que tiña eso as pedras sueltas tampouco é que axudasen moito. Unha vez arriba e reagrupados seguimos subindo pero non tan exageradas. Baixamos un pouco e encontramonos con un bastente lama, o cual nos dixemos "Vamos para a cuneta, non vaia a ser que manchemolas bicis.." e alá imos... Suso cruza ben, pero jorge, non sei que lle pasou, se lle dou medo baixar aquelel 15 cm de terra ou o que foi pero el das silvas non apartou, de frente contra elas! jajaja e despois solta Suso a frase do día "E que tes que facer un domingo a tarde? pois a quitar espiñas!" 
Logo deste leve percance paramos a comer algo, aqui foi onde flipamos cas Kcal que tiña a barrita de Andrés jajaja
O descansar un pouquiño fomos coller auga a unha fonte, onde nos sacou unha foto un peregrino que estaba empeñado en sacar a fonte na foto jajaja
Volvemos a rodar, pista ancha, altas velocidades... metemonos por un camiño e outra vez para abaixo, subimos un pouquiño por uns camiños estreitos e Suso case se escaralla intentando cambiar de carril jajaja Salimos deses camiños e collemos pista ancha, con velocidades de carretera case, e asi nos pasamos de cruce jajaja volvemos para atra e veña outra vez a mallar.
A partir de aqui todo camiño rodador excepto duas baixadas que eran camiños ratoneros. Por último collemolo Camiño de Santiago cara a casa de Suso onde  ibamos tan concentrados a roda que Suso (en cabeza) tibo que pegar un frenazo e a consecuencia desto Jorge frenou, eu tamen a duras penas e Andrés que viña atras frenou e como a él lle gusta dar espetaculo o tipo mandoulle alí un invertido que case acaba ca súa e ca miña vida jajaja
O chegar a casa de Suso lavamonos un pouco ca mangueira e tomamoslle algo.
o final saliron sobre 47 km, unha boa mañan de mtb e en boa compañía!
Abrazos!!!

Taboada

PD: Jory colga algunha das fotooos!
PD: Noraboa os do triatlon!!! E os que fixeron o camiño, que vaian facendo crónica!!

Triatlón Cidade de Ferrol

Buenor días chavalada! A ver se atendemos máis ó blog que ta abandonado perdido, moito debedes de tar adestrando... a ver si se nota o sábado!



Pois onte (Domingo) dous intrépidos OEA's (Sergi + Oscurito que escribe) xunto co peluquero máis coñecido do Pino, Cesar, fomos a Ferrol a competir un pouco neste triatlon.

Como non, na proba popular, en distancia mini-sprint porque nas outras non podemos (como me houbera gustado "competir" con JGNoya pero es lo que hai. Ás 7:45 veume buscar Sergi, e logo de preparar os bártulos poñemos rumbo cara Ferrol, non sen antes equivocarnos e parar nun mercadillo próximo porque Sergi "Ví una carpa azul y creí que era la mesa de inscripciones", pois non, era pa montar un puesto de bacalao.

Ó que ibamos, alí topamos con Cesar e aparcamos xuntos. Preparación de material (algo escasos de tempo). As dudas de neopreno si/no chegan ata o final. Rompenme tanto a cabeza que decido ir sin el. Hoxe ademáis decidín probar a deixar postas as botas nos pedales, pa facer as transicións like a pro. Dirixímonos para quentar á auga.

A verdade e que a mezcla de aceite/gasolina/auga de mar non era a ideal, pero mantíñase nunha boa temperatura. Alí estábamos, 107 valientes en fila mirando para a primera boya, e moitísimos máis espectadores animando. Arrancamos!

Houbo que correr 30 metros ata poder nadar, así que xa o fago mal e perdo moitos puestos, delao miña Sergi, e Cesar que decide tomalo con calma sale por atrás. Na primeira boya houbo de todo menos caricias. De ahí a segunda vou facendo máis eses ca unha miñoca borracha e perdo a estela de Sergi, que sale co grupo de cabeza. Eu na parte media sobrevivindo. Había que correr uns 400 metros ata a transición e salín medio aturdido.

Collo a bici e salto nela e engancho as botas como podo, pero gano bastante tempo. Ó contrario que Sergi, que saliu en dirección prohibida pola zona de transición e atropelou a todo canto neno atopou por diante jajajaja qué crack!. Bueno, xa tamos, outra vez toca remontar, penso. Así que velocidad de crucero e a mallar. na metade do circuito cruzome con Sergi que vai tirando do grupo de cabeza. Cawen! vai primeiro e eu aqui solo peleando contra o vento... pero rápido remonto postos ata alcanzar a dous tipos que van mallando moi ben e imos dando relevos. Fíxoseme corto pero remontei unhas 40 posicións, xa estaba casi diante de todo pero tocaba baixar da bike. De Sergi nin rastro ata a transición, que o vexo saír a correr. É o meu obxetivo.

Fago unha rapida transición e paso a un par de tipos correndo. Na segunda volta alcanzo a Sergio, que vai algo atascado, eu sentíame moi ben, a xente animaba e as sensacións eran boas. Ahora corríamos xuntos como os Bronwlee ata que consigo despegarme. Por momentos cruzámonos con Cesar que parecía levar un bo ritmo. Chego a meta 6 da general e 1º da categoría. Sergi 8 da general e Cesar 27, que para ser o seu primeiro tri non está nada mal.

O mellor foi vivir o ambiente que se mascaba alí, ó ir Noya sempre trae xente (como dirían os vellos) a verdade e que estas experiencias estanme gustando cada vez máis. Dentro de 2 semanas estaremos na distancia olímpica en Coruña, e a ver que pasa... será outro cantar.

PERO! Antes haberá que dalo todo nas 12 horas BTT de Carballo, prueba que se disputa este sábado e que iremos un bo feixe de OEAs! A seguir dándolle!

Oscarito! --

miércoles, 15 de agosto de 2012

NOSA SEÑORA


Pois para celebrar a Nosa Señora que mellor que unha saída mañanera en BTT con algúns OEA´S. O destino non estaba moi claro pero ó final tiramos dirección Picaraña e coa intención de non mollarse nada durante o recorrido. Panchito, oscarito, andresito, ito, manolito, e joryto


A subida ó picaraña fixémola por outro camiño un pouco mais longo rodeando este mismo, para desta forma darlle un pouco máis o pedal e de paso subir por unhas pendientes curiosas....jejeje Durante a subida os típicos apretóns protagonizados polas pernazas de Panchito e o anda adios xD de Ito. Oscarito con problemas musculares rezagado e o resto pouco a pouco ata arriba onde na casiña lle tomamos unha chikita. 
Dende aquí tiramos con intención de volver pola zona de Lampai cara as Galanas apretando e disfrutando as baixadas de ruta dos Monte Bravo e tamén algunha das subidas... Dende as Galanas, por certo que cantidade de cardos miña nai pola beira do río pekeno aquel jajjaja, fomos cara o Milladoiro con bo ritmo para coller o camiño Portujes e baixar para Vidán, onde de novo enganchamos camiño santiagués, esta vez o de Fisterra que nos devolvería a terras da Mahía escapando da chuvia durante todo o recorrido pero finalmente chegando secos ata o NEW YORK (patrocina esta sección) para tomarlle unhas tapiñas en compañía do Joyero que lle debeu cheirar o chouriso e o avogado jajajajaja, Unha boa mañan coma sempre.

BIKOS E ABRAZOS, NOS PES E NOS BRAZOS¡¡ jORY

lunes, 6 de agosto de 2012

III CRONOESCALADA OEA

Este domingo día 5 de agosto, e por terceiro ano consecutivo, organizamos a xa famosa cronoescalada ó alto de Mourentáns. Un recorrido de 3 km e pouco, que se tarda 13´de media en subir. 


Xa sabemos que en torno a 30 personas e un bo número e esa foi a cifra de inscritos case, para esta proba á que acudiron corredores das cabras, do padrones e algúns por libre, a parte de gran parte dos OEA´S. 

A proba comezou a eso das 11 da mañán, e logo de facer unha subida suave para conocer o terreo, o crono empezou a contar dende que saleu Alfonso. Cada dous minutos dábaselle a saída a cada corredor, tempo suficiente para que ninguén fose dobrado en teoría, ainda que houbo algún que outro que foi dobrado. A proba tiña algúns corredores que podían dar a sorpresa e que estaban nun bo momento de forma e outros que non tantoo. Para os OEA´S os meses de verán son os peores para competir jajaja (en carreiras, nos bares non hai que nos joda ehh).  

A clasificación xeral quedou da seguinte maneira: 
  1. Manuel Ces 10'56'' (1)
  2. Anxo 11´02´´  (2)
  3. David Noya 11´08´´  (3)
  4. Oscarito 11´20´´
  5. Carlos T. 11´22´´
  6. Suso Beis 11´32  (1)
  7. Jory 11´58´´
  8. César 11´59´´
  9. Sergio 12´06´´
  10. Pekeno 12´11´´
  11. Angel 12´16´´  (2)
  12. Roberto Paz 12´23´´
  13. Alberto Gómez 12´25´´
  14. Manuel Bouzas 12´26´´
  15. Panchito 12´35´´
  16. Ito 12´51´´  (3)
  17. Carlos D. 12´52´´
  18. Andrés 12´54´´
  19. Juan 13´04´´
  20. Ramón Vilouta 13´06´´
  21. Miguel Blanco 13´52´´
  22. Pato 14´00´´
  23. Alfonso 16´27´´
Unha vez rematada a proba baixamos todos cara a linea de saída e alí picamos unhas pizzas e unhas empanadas cuns refrigerios, mentres barullabamos sobre os tempos e demais historias que se nos iban ocurrindo. A parte aproveitamos a ocasión para celebrar o cumpreanos de un membro OEA, Carlos D. que foi agasallado cunha rosca e un brazo de gitanillo. 



Sen máis darlle as gracias a tódolos OEA´S que se pasaron e presentaron na proba e ós demais participantes. Contamos con vos para futuras edicións de eventos OEA. 

Un saúdoo

miércoles, 1 de agosto de 2012

CRONOESCALADA OEA 2012

DOMINGO 5 AGOSTO
10:00 A.M.
SUBIDA ALTO DE MOURENTÁNS

Pois eso señores, o próximo domingo alí estaremos preparados para loitar contra o crono nunha subida divertida na que esperamos que cada un de todo o que poida. Como xa sabedes a saída e da urbanización que está xusto na rotonda que da acceso á urbanización de AgroNovo e Monte Devesa. Quedaremos alí para preparar todo o chiringuito e facer unha subida de recoñecemento para a continuación dar a saída dos participantes cada 2' 

En principio os anos anteriores fixemos duas categorías, ata 35 anos e de 35 en adiante. Supoño que manteremos eso, de todas formas arreglámolo na saída o tema das normas etc. 

Ó finalizar coma sempre picaremos algo e botaremos unhas risas. 

Pode participar quen queira, so necesita casco e sentidiño, que a carretera estará aberta ó tráfico. 

Anotádesvos poñendo un comentario, mais que nada para saber con canta xente imos contar. Se por un casual nos xuntáramos xente miraríamos de aplazar o tema pero MALO SERÁ¡¡